Oncidium lanceanum

Lindley 1842
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae

 

Foto: © Greg Allikas - www.orchidworks.com . Wszelkie prawa zastrzeżone.

Oncidium lanceanum

Synonim: Lophiaris lanceana (Lindley) Braem, Lophiaris fragrans Rafinesque, Oncidium lanceanum var. louvrexianum Rchb. f.  

Występowanie:

Północna część Ameryki Południowej, czyli Kolumbia, Wenezuela, Brazylia, Peru, Gujana, Surinam, Trinidad i Karaiby. Te rośliny, zwane roślinami "o oślich uszach", rosną na niewielkich wysokościach w gorących, wilgotnych, lasach tropikalnych. W Wenezueli spotyka się je na niskich wysokościach w stanach Bolivar, Monagas, Sucre oraz na Terytorium Federalnym Delta Amacuro. Ich siedlisko naturalne rozciąga się aż do Basenu Amazonki w Brazylii i Peru. Znane są też z występowania w Peru w pobliżu Iquitos na wysokości 200 m i w pobliżu Tarapoto, rosnąc wzdłuż drogi do Yurimaguas na wysokości 550 m.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 36°C i 12°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady od 132 mm w lutym do 345 mm w październiku.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 31,1/20,0°C w styczniu do 32,2/21,7°C przez całe lato.
Okres kwitnienia: Od maja do listopada z maksimum we wrześniu.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparty jest na raportach hodowców. Oncidium lanceanum jest uważane przez niektórych za trudne w uprawie, natomiast inni nie stwierdzają żadnych problemów. Hodowcy zwracają uwagę na to, że rośliny te są szczególnie wrażliwe na systemiczne pestycydy i fungicydy.  

Uwagi dotyczące hybryd:

Liczba chromosomów wynosi 2n = 26. Twórcy hybryd podają, że Oncidium lanceanum jest złym biorcą pyłku, a kwiaty takiego potomstwa często mają rozmyte kolory.  

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o wzroście sympodialnym i o umiarkowanej wielkości (do 51 cm). 

Pseudobulwy/łodyga:

Bardzo małe. Pseudobulwy zwykle są bardzo niewyraźne, a nawet wydaje się, że ich nie ma. Liście wydają się wyrastać wprost z grubego kłącza. Uprawiane rośliny osiągają zwykle 30 cm wysokości. 

Liście:

1 na każdy przyrost. Liście często osiągają 51 cm długości i 12,5 cm szerokości. Są sztywno wyprostowane, grube, skórzaste, eliptyczno-wydłużone i ostro zakończone. Mają ciemny, matowo-zielony kolor i są mniej lub bardziej poznaczone purpurowymi lub karmazynowo-purpurowymi plamkami. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 30-46 cm wysokości. Sztywno wyprostowany kwiatostan wyrasta u podstawy najmłodszego liścia. 

Kwiaty:

10-12. Kwiaty są okazałe, woskowe, trwałe, silnie pachnące i mają około 6,5 cm długości. Płatki obu okółków są żółte lub żółto-zielone, na ogół gęsto nakrapiane czekoladowymi lub purpurowo-brązowymi plamkami. Duża, fryzowana warżka ma zwykle kolor głęboko karmazynowy, różowo-purpurowy lub fioletowo-purpurowy, ale u niektórych klonów bywa biaława. Kwiaty utrzymują się przez 4-5 tygodni o ile roślina trzymana jest sucho, a silny korzenny zapach jest wyczuwalny nawet po uschnięciu kwiatu. 

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Warunki uprawy są jednakowe przez cały rok. Średnie temperatury dnia to 30-33°C,  średnie nocy 20-22°C, z amplitudą dobową 8-12°C. Uprawiane rośliny, zwłaszcza jeżeli są uprawiane w podobnych warunkach od stadium siewek, mogą się adaptować do temperatur o 3-4°C niższych niż podane. 

Światło:

20000-35000 luksów. Rośliny lubią wyższe poziomy natężenia światła pod warunkiem zapewnienia wysokiej wilgotności i intensywnego ruchu powietrza. Niektórzy hodowcy uważają, że roślina wydaje więcej i większych kwiatów, jeżeli jest uprawiana przy niższym poziomie światła w okresie aktywnego wzrostu, a przy wyższym w okresie spoczynku. Idealny poziom natężenia światła to taki, który nie powoduje jeszcze czerwonego zabarwienia liści, które sygnalizuje zbyt jasne światło. Przy nadmiarze światła roślina wydaje niewiele kwiatów i nie są one zbyt dorodne. 

Podlewanie:

Opady są obfite przez cały rok, z nieco suchszą zimą, która jednak nie jest zupełnie sucha. Uprawiane rośliny powinny przesychać lekko pomiędzy podlewaniami. W większości przypadków, w okresie aktywnego wzrostu rośliny uprawiane w doniczkach potrzebują podlewania co 2-3 dni. Nie należy ich podlewać za często, gdy rośliny wydają pęd kwiatowy, bo może on zagnić, albo załamać się przy wierzchołku. Uprawiane rośliny Oncidium lanceanum należy podlewać obficie w okresie intensywnego wzrostu, lecz należy zapewnić doskonały drenaż, aby podłoże wokół korzeni nigdy nie było rozłożone ani rozmokłe.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców stosuje przez cały rok nawóz o stosunku NPK: 10-10-10. Inni od wiosny do połowy lata stosują nawóz wysokoazotowy, przechodząc na wysokofosforowy późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny mogą być mocowane ściśle do kawałków paproci drzewiastej lub korka. Taka uprawa wymaga jednak utrzymania wysokiej wilgotności powietrza, a w lecie codziennego podlewania. W wypadku tak zawieszonych roślin podczas szczególnie suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne zamgławianie w ciągu dnia. Dla wielu hodowców trudne jest utrzymanie wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom, więc częściej są uprawiane w doniczkach z bardzo grubym, złożonym z dużych kawałków, dobrze przepuszczalnym podłożem, które zatrzymuje część wilgoci, ale pozwala korzeniom szybko przeschnąć po podlaniu. Najczęściej używana jest kora jodłowa, ale niektórzy zalecają włókna paproci drzewiastej lub paproci Osmunda, często z dodatkiem pociętego mchu torfowca. Inni natomiast sugerują mocowanie roślin na podkładkach z paproci drzewiastej lub korka, które następnie wkładają do doniczek lub koszyczków wypełnionych luźnym podłożem. Ponieważ korzenie tych rośliny nie tolerują rozkładającego się podłoża, należy je przesadzać odpowiednio często. Najlepiej to zrobić, kiedy zaczynają rosnąć nowe korzenie. Pozwala to roślinom zaaklimatyzować się w stosunkowo krótkim czasie i dostarcza im najmniej stresu.  

Wilgotność powietrza:

75-85% przez cały rok.

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki temperaturowe powinny być utrzymywane przez cały rok. Uprawiane rośliny potrzebują mniej wody i nawozów zimą, zwłaszcza jeśli rosną w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Rośliny te nie powinny jednak nigdy być zasuszane. W większości wypadków krótkie poranne zamgławianie pomiędzy okazjonalnym, słabym podlewaniem powinno zapewnić wystarczającą ilość wody. Podlewanie jest najbardziej korzystne podczas jasnej, słonecznej pogody. Wielu hodowców zaleca 4-tygodniowy suchy spoczynek po kwitnieniu. Nowe przyrosty są szczególnie wrażliwe na zagniwanie, dlatego kiedy się pojawiają podlewanie powinno być ostrożne, aby nie zmoczyć wyłaniających się wierzchołków. W naturalnych siedliskach bezchmurne dni najczęściej występują zimą.